Karaibski rejs po Grenadynach – żeglarskie emocje i chillout

Czarter na Karaibach – żeglarskie emocje i chillout

Wschód słońca w marinie Du Marin w Le Marin

Wiadomo, czym różni się jachting od żeglarstwa – w jachtingu drinki nie wylewają się na przechyłach (bo przechyłów nie ma). Żeglując na wyczarterowanym z Le Marin na Martynice katamaranie przekonałam się, że odcinek do St. Lucia jest prawdziwie żeglarski – o koktajlach rumowych nikt nie myślał. Zwiększone zafalowanie jest anonsowane nawet na mapie i wszystko się sprawdziło – pasatu nie zabrakło, a fale dopisały. Choroba morska dawała o sobie znać…

Kolejny kilkugodzinny odcinek na St.Vincent, jaki pokonywaliśmy następnego dnia, był już łagodniejszy. Było na tyle miło, że pożeglowaliśmy  bezpośrednio na wyspę Bequia. A potem był jachting – piaszczyste plaże, palmy, niewielkie odcinki między wyspami, lazurowa woda… Dużo słońca i moc wrażeń! Zapraszam do obejrzenia zdjęć, na których spróbowałam oddać to, co zobaczyłam na Karaibach.

Czarter na Karaibach – przygoda zaczyna się na Martynice

Zachód słońca w drodze na kotwicowisko St. Anne – zachody są barwne, ale bardzo krótkie, słońce szybko chowa się za horyzontem i o 18. jest już ciemno

Różnica czasu między Polską a Martyniką to 5 godzin, nie ma problemu, aby wstawać przed wschodem słońca, który jest ok. 6., wg polskiego czasu to godzina 11. Dzięki temu, że wcześnie wstawaliśmy, mogliśmy w pełni wykorzystać dzień, który kończy się dość wcześnie – przed osiemnastą.

Rejs odbył się na przełomie listopada i grudnia, w niskim sezonie, kiedy czartery jachtów są tańsze niż podczas zimowych ferii. Pogoda była urozmaicona – przez pierwsze dni bywało pochmurno i deszczowo, choć deszcze były krótkotrwałe. Wydaje się, że w sąsiedztwie St. Vincent deszczu jest więcej niż gdzie indziej, co można poznać po roślinności – jest nadzwyczaj bujna  Dalej na południe niebo przeważnie było błękitne. Temperatura ok. 26 – 30 st. C, tylko czasami upał stawał się dokuczliwy.

Tysiące jachtów w olbrzymiej Du Marin na Martynice – tu  jest największa na całych Karaibach oferta jachtów i katamaranów do czarteru

Szukasz czarteru - skontaktuj się ze mną!

St. Lucia i Pitony – jej znak rozpoznawczy

Mały i Wielki Piton – symbol St. Lucia, dwa stożki wulkaniczne są tak charakterystyczne, że trafiły na państwową flagę

St. Lucia, wyspa w kształcie owocu mango leżąca na południe o Martyniki, to niepodległe państwo.

Po przybyciu na wyspę, skorzystaliśmy z lokalnej oferty turystycznej, nie musieliśmy nawet szukać turystycznego biura. Zaraz, jak tylko rzuciliśmy kotwicę w Zatoce Marigot, podpłynęła do nasze burty łódka i jej sternik zaproponował objazd po wyspie. Uwaga, na Karaibach trzeba się targować! Po ustaleniu ceny i wypłaceniu w bankomacie środków w lokalnej walucie ruszyliśmy na objazd wyspy. Pitony, źródła z wrzącym błotem, kąpiele błotno – siarkowe, plantacja bananów, wodospad i barwne kwiaty w ogrodzie botanicznym… Było kolorowo, egzotycznie i nie zawsze ładnie pachniało.

Bequia – wyspa, która ma wszystko, czego potrzebuje żeglarz podczas rejsu

Port Elizabeth na Bequia zapewni wszystko co żeglarzowi jest potrzebne na rejsie plus lądowe uciechy

Olbrzymie kotwicowisko w zatoce na wyspie Beqiua i miasto Port Elisabeth, w którym zrobimy zakupy, wypłacimy pieniądze, zjemy, wypijemy rum punch, zabawimy się, pojedziemy na wycieczkę i kupimy pamiątki. Wyrzucenie śmieci i bunkrowanie wody to tutaj nie problem.

Princess Margaret Beach i jej bogata oferta – biały pasek, morze, piwo i rum punch

Mystique – bajeczna wyspa, jedna z 10 najpiękniejszych na świecie

Mustique – plaże jak z folderów

Aby spędzić wakacje na Mustique można zarezerwować pokój w jednym z dwóch niewielkich hoteli lub wynająć willę. Właścicielami tych nieruchomości będących w zarządzie Mystique Company są Mick Jagger i inne osoby z fantazją i zasobnym portfelem i nie jest to zakwaterowanie low budget. Na wyspie jest lotnisko i każdy, kto przybywa na Mystique na wypoczynek, przylatuje samolotem. Goście mogą liczyć na pełną dyskrecję, nie ma tu paparazzich i żadnych przypadkowych osób.

Żeglarze są uprzywilejowani – mogą zacumować swoje katamarany w Britanny Bay naprzeciwko legendarnego Basil’s Bar. Za cenę 220 EC od jachtu dostaje się wstęp na 3 dni na tę bajeczną wyspę, wymienianą wśród 10 najpiękniejszych wysp świata. Cena nie wydaje się wygórowana…

Zostaliśmy w zatoce przed dwie noce i poznaliśmy smak doskonałych drinków w barze u Bazyla – na tradycyjnej środowej imprezie z muzyką na żywo i tańcami. A na drugi dzień – otwarte party z  okazji Święta Dziękczynienia.

Bonus – żółwie pływające pomiędzy naszymi bojami!

Cumowaliśmy wśród innych 4 katamaranów z polską obsadą, więc wieczorem na tańcach u Bazyla dominowały polskie akcenty

Szukasz czarteru - skontaktuj się ze mną!

Wnętrze wyspy to dzika przyroda

Uwaga na trujące drzewa oznakowane czerwonymi opaskami, to manchineel (Hippomane mancinella) – spożywanie ich małych jabłuszek jest bardzo niebezpieczne! Nawet stanie pod drzewem podczas deszczu skutkuje zatruciem lub poparzeniem

Mayreau – bajkowa sceneria zatoki Salt Whistle Bay

Kokosowe palmy, biała plaża i turkusowe morze – takie widoki się nie nudzą…

Można tu rzucić kotwicę albo zacumować do boi. To tutaj zamówimy langustę i zjemy ją w barze na plaży, chyba, że wybierzemy jeszcze bardziej urocze miejsce na Tobago Cays, a to bardzo niedaleko. Polecam spacer na wzgórze, skąd można zejść na jeszcze inne plaże po drugiej stronie wyspy. Warto wrócić wieczorem do rasta-baru u Roberta na tańce, piwo i rum punch.

Kolorowe szmatki – sukienki, sarongi, koszule i inne pamiątki…

Tobago Cays – rafy koralowe, pływanie z żółwiami, kolacja na plaży

Rezerwat żółwi w Morskim Parku Tobago Cays – można tu pływać wpław i obserwować, jak skubią morską trawę

Morski Park Tobago Cays został powołany dla ochrony życia morskiego grupy wysepek otoczonych rafami koralowymi. Spojrzałam olbrzymiemu żółwiowi prosto w oczy – tego długo nie zapomnę! Wrażeniami wymieniłam się z 60-letnimi dziewczynami ze Szwecji żeglującymi po wodach świata. Żeglują w kobiecym gronie, króre się zmienia, na stałe na pokładzie pozostaje jedynie właścicielka. Bywa, że zapraszają do załogi mężczyznę, ale po uprzedniej akceptacji wszystkich pozostałych członkiń załogi.

Po kąpieli w morzu przeszłam się po wysepce Baradal. Legwany wyszły mi na spotkanie, ale gdy tylko chciałam im zrobić zdjęcie – uciekły…

Tobago Cays – Langusty tak świeże, jak nigdzie

Muszla na plaży na wyspie Petit Tabac – na tej wysepce kręcono sceny do filmu Piraci z Karaibów

Clifton na Union Island – rondo w porcie, a na lądzie wiele atrakcji

Pirs hotelu Bougainvilla

Podejście do portu Clifton wymaga uwagi, bo na środku jest mielizna, ruch więc jest skierowany wokoło niej, z zachowaniem zasad ruchu, jak na rondzie. Zaraz, jak tylko przekroczyliśmy główki portu pojawił się przyjaciel chętny pomóc przy zacumowaniu – ale tylko przy żółtej boi. „Przyjaciół” podpływających na Karaibach do burty z różnymi ofertami jest na mnóstwo –  oferują wycieczki, biżuterię, pamiątki, ryby, ciasto bananowe… To bywa irytujące, ale też smakowite (jak bananowe ciasto) i pomocne. Kiedy rano na kotwicowisku odkryliśmy, że skończyło się pieczywo za chwilę pojawił się przy naszej burcie handlarz pieczywem z domowymi bagietkami – czy to nie cudowne?

To miejsce dobre na zakupy, a kupować najlepiej u Kathy, która ma w swoim sklepie sarongi, duży wybór biżuterii (wiele z tych naszyjników i bransoletek wyrabia samodzielnie) i barwne koszule. Kathy ma szyld po polsku „WITAJCIE W POLSKIM SKLEPIE”. Właścicielka lubi polskich klientów i zna nawet kilka słów po polsku. Kolejne miejsce na Karaibach, gdzie nas znają i witają z radością.

W Clifton kupisz i załatwisz wszystko (and more)!

Zatoka Wallilabu – piracka atmosfera

Zatoka Wallilabou – boat boy wita nas gestem shaka

W drodze powroitnej na Martynikę zatrzymaliśmy się w dwóch zatokach na St. Vincent, pierwszą z nich była legendarna Wallialabu Bay – stoją tu jeszcze dekoracje filmowe z czasu, gdy kręcono Piratów z Karaibów. W ofercie miejscowych handlowców owoce i biżuteria a rano – świeżo złowione tuńczyki. Woda w zatoce jest głęboka i ma ciemny kolor, plaża jest czarna, po południu jest tu głęboki cień, a do tego jeszcze te trumny przy dekoracjach na brzegu. To wszystko sprawia, że zapamiętałam  to miejsce jako dość mroczne…

Chateaubelair – czarna plaża i niezwykle przyjaźni tubylcy

Czarna plaża w Chateaubelair – miejsce codziennych zabaw dzieci mieszkających tuż obok.

Chateaubelair jest czwartym co do wielkości miastem kraju St. Vincent i Grenadyny, ale nie przytłacza ani swoją zabudową, ani miejską atmosferą. Jest sielsko, spokojnie, a mieszkańcy są uśmiechnięci, otwarci i bardzo pomocni. Ceny owoców kupionych u tubylców były najniższe w całym rejonie.

Wodospad otoczony jest bujną roślinnością z przewagą bambusów

Warto się wybrać na spacer do wodospadów Dark View Falls, jest to miejsce zdecydowanie bardziej godne odwiedzenia niż wodospad w Wallilabou. Droga prowadzi przez miejscowość, chłodny wąwozik, a potem idzie się wśród gór porośniętych tropikalną roślinnością – czułam się, jak w wielkim naturalnym ogrodzie botanicznym. Poza mną była tam jeszcze tylko jedna para. Razem kąpaliśmy się w wodospadzie – nadstawianie karku na mocne uderzenia walących w dół kaskad było prawdziwie ekscytującym przeżyciem!

Bambusowy wiszący most prowadzący do wodospadu

Górski naturalny ogród z tropikalną roślinnością

Kameralne kotwicowisko w Chateaubelair – szkoda, że już odpływamy, bo to miejsce, gdzie mieszkają wyjątkowo życzliwi tubylcy