Karaibski rejs po Grenadynach – żeglarskie emocje i chillout

Czarter na Karaibach – żeglarskie emocje i chillout

Wschód słońca w marinie Du Marin w Le Marin

Wiadomo, czym różni się jachting od żeglarstwa – w tym pierwszym drinki nie wylewają się na przechyłach (bo przechyłów nie ma). Żeglując na wyczarterowanym z Le Marin na Martynice katamaranie przekonałam się, że odcinek do St. Lucia jest prawdziwie żeglarski – o koktajlach rumowych nikt nie myślał. Zwiększone zafalowanie jest anonsowane nawet na mapie i wszystko się sprawdziło – pasatu nie zabrakło i fale dopisały. Choroba morska dawała o sobie znać… Kolejny kilkugodzinny odcinek na St.Vincent, jaki pokonywaliśmy następnego dnia, był już łagodniejszy. Było na tyle miło, że pożeglowaliśmy  bezpośrednio na wyspę Bequia. A potem był jachting – piaszczyste plaże, palmy, niewielkie odcinki między wyspami, lazurowa woda… Dużo słońca i moc wrażeń! Zapraszam do obejrzenia zdjęć, na których spróbowałam oddać to, co zobaczyłam na Karaibach.

Czarter na Karaibach – przygoda zaczyna się na Martynice

Zachód słońca w drodze na kotwicowisko St. Anne – zachody są barwne, ale bardzo krótkie, słońce szybko chowa się za horyzontem i o 18. jest już ciemno

Różnica czasu między Polską a Martyniką to 5 godzin, nie ma problemu, aby wstawać przed wschodem słońca, który jest ok. 6., wg polskiego czasu to godzina 11. Dzięki temu, że wcześnie wstawaliśmy, mogliśmy w pełni wykorzystać dzień, który kończy się dość wcześnie – przed osiemnastą.

Rejs odbył się na przełomie listopada i grudnia, w niskim sezonie, kiedy czartery jachtów są tańsze niż podczas zimowych ferii. Pogoda była urozmaicona – przez pierwsze dni bywało pochmurno i deszczowo, choć deszcze były krótkotrwałe. Wydaje się, że w sąsiedztwie St. Vincent deszczu jest więcej niż gdzie indziej, co można poznać po roślinności – jest nadzwyczaj bujna  Dalej na południe niebo przeważnie było błękitne. Temperatura ok. 26 – 30 st. C, tylko czasami upał stawał się dokuczliwy.

Tysiące jachtów w olbrzymiej Du Marin na Martynice – tu  jest największa na całych Karaibach oferta jachtów i katamaranów do czarteru

Szukasz czarteru - skontaktuj się ze mną!

St. Lucia i Pitony – jej znak rozpoznawczy

Mały i Wielki Piton – symbol St. Lucia

St. Lucia, wyspa w kształcie owocu mango leżąca na południe o Martyniki to niepodległe państwo. Pitony – dwa stożki wulkaniczne są tak charakterystyczne, że trafiły na państwową flagę.

Zatoka Marigot, nasz pierwszy port na karaibskim rejsie

Wodospad Diamentowy

Kąpiele błotno-siarkowe w oparach siarkowodoru – St. Lucia działa na wszystkie zmysły!

A inne wrażenia? Piękna, głęboka Zatoka Marigot, wyziewy siarki i źródła z wrzącym błotem, kąpiele błotno – siarkowe, plantacja bananów, wodospad i barwne kwiaty…

Bequia – wyspa, która ma wszystko, czego potrzebuje żeglarz podczas rejsu

Port Elizabeth na Bequia zapewni wszystko co żeglarzowi jest potrzebne do szczęścia

Olbrzymie kotwicowisko w zatoce na wyspie Beqiua i miasto Port Elisabeth, w którym zrobimy zakupy, wypłacimy pieniądze, zjemy, wypijemy rum punch, zabawimy się, pojedziemy na wycieczkę i kupimy pamiątki. Wyrzucenie śmieci i bunkrowanie wody to tutaj nie problem.

Princess Margaret Beach i jej bogata oferta – biały pasek, morze, piwo i rum punch

Mistique – bajeczna wyspa, jedna z 10 najpiękniejszych na świecie

Mustique – plaże jak z folderów

Aby spędzić wakacje na Mustique można zarezerwować pokój w jednym z dwóch niewielkich hoteli lub wynająć willę. Właścicielami tych nieruchomości będących w zarządzie Mustique Company są Mick Jagger i inne osoby z fantazją i zasobnym portfelem i nie jest to zakwaterowanie low budget. Żeglarze są uprzywilejowani – mogą zacumować swoje katamarany w Britanny Bay naprzeciwko legendarnego Basil’s Bar. Za cenę 220 EC od jachtu dostaje się wstęp na 3 dni na tę bajeczną wyspę, wymienianą wśród 10 najpiękniejszych wysp świata. Cena nie wydaje się wygórowana…

Cumowaliśmy wśród innych 4 katamaranów z polską obsadą, więc wieczorem na tańcach u Bazyla dominowały polskie akcenty

Szukasz czarteru - skontaktuj się ze mną!

Wnętrze wyspy to dzika przyroda

Uwaga na trujące drzewa oznakowane czerwonymi opaskami, to manchineel (Hippomane mancinella) – spożywanie ich małych jabłuszek, a nawet stanie pod drzewem podczas deszczu skutkuje zatruciem lub poparzeniem

Mayreau – bajkowa sceneria zatoki Salt Whistle Bay

Kokosowe palmy, biała plaża i turkusowe morze – takie widoki się nie nudzą…

Można tu rzucić kotwicę albo zacumować do boi. To tutaj zamówimy langustę i zjemy ją w barze na plaży, chyba, że wybierzemy jeszcze bardziej urocze miejsce na Tobago Cays, a to bardzo niedaleko. Polecam spacer na wzgórze, skąd można zejść na jeszcze inne plaże po drugiej stronie wyspy. Warto wrócić wieczorem do rasta-baru u Roberta na tańce, piwo i rum punch.

Kolorowe szmatki – sukienki, sarongi, koszule i inne pamiątki…

Tobago Cays – rafy koralowe, pływanie z żółwiami, kolacja na plaży

Rezerwat żółwi w Morskim Parku Tobago Cays – można tu pływać wpław i obserwować, jak skubią morską trawę

Morski Park Tobago Cays został powołany dla ochrony życia morskiego grupy wysepek otoczonych rafami koralowymi. Spojrzałam olbrzymiemu żółwiowi prosto w oczy – tego długo nie zapomnę! Wrażeniami wymieniłam się z 60-letnimi dziewczynami ze Szwecji żeglującymi po wodach świata, które też pływały z żółwiami dopiero co. Legwany na Baradal wyszły mi na spotkanie, ale nie były zainteresowane pozowaniem do zdjęć…

Tobago Cays – Langusty tak świeże, jak nigdzie

Muszla na plaży na wyspie Petit Tabac – na tej wysepce kręcono sceny do filmu Piraci z Karaibów

Clifton na Union Island – rondo w porcie, a na lądzie wiele atrakcji

Pirs hotelu Bougainvilla

Podejście do portu wymaga uwagi, bo na środku jest mielizna, zaraz pojawia się przyjaciel chętny pomóc przy zacumowaniu – ale tylko przy żółtej boi. Białymi i pirsem zarządza już ktoś inny. W efekcie stajemy naprzeciwko hotelu Bougainvilla – można tam kupić wodę, zlecić pranie, wypić owocowy sok… Napełniam portfel walorami z bankomatu i kupuję pamiątki u Kathy, która ma w swoim sklepie sarongi, duży wybór biżuterii (wiele z tych naszyjników i bransoletek wyrabia samodzielnie) i barwne koszule. Kathy ma szyld po polsku „WITAJCIE W POLSKIM SKLEPIE”. Właścicielka lubi polskich klientów i zna nawet kilka słów po polsku. Kolejne miejsce na Karaibach, gdzie nas znają i witają z radością.

W Clifton kupisz i załatwisz wszystko (and more)!

Zatoka Wallilabu – piracka atmosfera

Zatoka Wallilabou – boat boy wita nas gestem shaka

W drodze powroitnej na Martynikę zatrzymaliśmy się w dwóch zatokach na St. Vincent, pierwszą z nich była legendarna Wallialabu Bay – stoją tu jeszcze dekoracje filmowe z czasu, gdy kręcono Piratów z Karaibów. W ofercie miejscowych handlowców owoce i biżuteria a rano – świeżo złowione tuńczyki. Woda w zatoce jest głęboka i ma ciemny kolor, plaża jest czarna, po południu jest tu głęboki cień, a do tego jeszcze te trumny przy dekoracjach na brzegu. To wszystko sprawia, że zapamiętałam  to miejsce jako dość mroczne…

Chateaubelair – czarna plaża i niezwykle przyjaźni tubylcy

Czarna plaża w Chateaubelair – miejsce codziennych zabaw dzieci mieszkających tuż obok.

Chateaubelair jest czwartym co do wielkości miastem kraju St. Vincent i Grenadyny, ale nie przytłacza ani swoją zabudową, ani miejską atmosferą. Jest sielsko, spokojnie, a mieszkańcy są uśmiechnięci, otwarci i bardzo pomocni. Ceny owoców kupionych u tubylców były najniższe w całym rejonie.

Wodospad otoczony jest bujną roślinnością z przewagą bambusów

Warto się wybrać na spacer do wodospadów Dark View Falls, jest to miejsce zdecydowanie bardziej godne odwiedzenia niż wodospad w Wallilabou. Droga prowadzi przez miejscowość, chłodny wąwozik, a potem idzie się wśród gór porośniętych tropikalną roślinnością – czułam się, jak w wielkim naturalnym ogrodzie botanicznym. Poza mną była tam jeszcze tylko jedna para. Razem kąpaliśmy się w wodospadzie – nadstawianie karku na mocne uderzenia walących w dół kaskad było prawdziwie ekscytującym przeżyciem!

Bambusowy wiszący most prowadzący do wodospadu

Górski naturalny ogród z tropikalną roślinnością

Kameralne kotwicowisko w Chateaubelair – szkoda, że już odpływamy, bo to miejsce, gdzie mieszkają wyjątkowo życzliwi tubylcy